Το Eurobasket/87 με άλλο μάτι!

O Hλίας Τανιμανίδης είναι αδελφός.

Ειναι ένας από τους 2-3 ανθρωπους που με έμαθαν τηλεόραση.

Συναντηθήκαμε πρίν πολλά χρόνια στον ΑΝΤ1.... στην Ανοιξη της ιδιωτικής τηλεόρασης.

Γραφει ο Μάνος Αντώναρος


Εκείνος ήξερε τα πάντα κι εγώ δεν ηξερα τίποτα.Εκείνος υπεύθυνος των συνεργείων κι εγω πάσχιζα να καταλάβω τι είναι "παραγωγη δελτίου είδήσεων".

Στην πραγματικότητα δεν δουλέψαμε ποτέ μαζί… όμως πίνοντας κάθε μερα καφέ στο γραφείο του και παρακολουθώντας τον να δίνει οδηγίες στους τεχνικούς ως μαέστρος…μαθαινα…

Αλλωστε αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος να με διδάξει κανείς.

Του οφείλω πολλά… πού να σας λέω τώρα… όμως τον αγαπώ γιατί είναι φίλος μου… αδελφός λέμε.

Οποτε βρεθώ στα δυσκολα είναι δίπλα.

Το μόνο που με στεναχωρει βαθειά είναι οτι δεν πρόλαβα να δουλεψω (πολύ) μαζί με την γυναίκα του, την σκηνοθέτιδα Ελίνα Τανιμανίδη… απίστευτη καλλιτέχνις… που μιλούσαμε την ίδια γλώσσα. Δυστυχως εφυγε από τη ζωή πρόωρα και φυσικα άδικα.

Προχθές που γιορτάζαμε τα 30 χρόνια του Εurobasket τηλεφωνηθηκαμε με τον Ηλία για κανένα ποτάκι.

Ηταν κουρασμένος… Μόλις είχε επιστρέψει από την πατρίδα… τη Θεσσαλονίκη.

Ε, ναι… Πόντιος.
O Hλίας Τανιμανίδης και τα εγγόνια του.

-Αστο ρε Μάνο…. είμαι κομμάτια.

-Ενταξει…

-Και δηλαδή κρίμα γιατι ήθελα να σου πω για το Eurobasket.

O Hλίας είναι ΜΕΓΑΣ story-teller… φαντασθείτε ότι εγώ -ο παρλαπίπας- τον ακούω σιωπηλός.

Σήμερα διευθυνει την ΠΛΕΙΑΣ μια εξαιρετική εταιρεία παραγωγής, αλλά ο ίδιος υπήρξε ιστορικός cameraman της ΕΡΤ …. έχουν δει κι αν έχουν δει τα μάτια του….έχει λοιπόν πάντα μια ιστορία να διηγηθεί… (νομίζω ότι είναι καιρός να ριξω μια ματιά στο απίστευτο αρχείο του… πραγματα δηλαδή που ποτέ δεν εχουν δει τα μάτια του ελληνικού λαού).

-Τί; Ησουν μεσα στο Eurobasket? τον ρώτησα.

-Πλακα με κάνεις;

-Ε, δεν τοξερα….

-Ο Φιλιππος Συρίγος τα'χε οργανώσει όλα… Ολοι ξεραμε τις θέσεις μας και τι έπρεπε ακριβώς να κάνουμε…. Τον ηξερες τον Φιλιππα;

-Ναι…

-Μεγας δημοσιογράφος και ειδικά το μπάσκετ το ήξερε απ' εξω και ανακατωτα. … μας έστησε λοιπόν σε στυλ NBA…

-Eσύ τί έκανες;

-Εγω ημουν με την καμερα πίσω από τη Γραμματεία… είχα την υποχρεωση να σημαδεύω τον παίκτη που εκανε φαουλ κι αμέσως μετα τον διαιτητή που έδειχνε στην Γραμματεία με τις χαρακτηριστικές χειρονομίες για την ποινή…ποιος παίκτης κλπ.… Δυσκολο πολύ γιατι φαουλ μπορούσε να γίνει φυσικά οπουδήποτε…

-Ναι…

-Εκεί ημουν όταν εφαγε στο κεφάλι το δεκάρικο ο κομιασάριος ο Ντεϊβιντ Τάνερ.

-Ποιο δεκάρικο;

-Χαχαχαχαχα κανείς δεν πήρε είδηση τι έγινε. Ουτε καν ο Συρίγος… απλώς είδε τον Τάνερ στο πάτωμα.-Για πες…

-Μεσα στην αναμπουμπούλα κάποιος πέταξε στο κεφάλι του κομισάριου ενα δεκάρικο… Αυτός αιφνδιιάστηκε και έκανε ενστικτωδώς πίσω… κάνοντας όμως πίσω απότομα εφυγε η καρέκλα… όπως οταν τεντωνόμαστε ας πούμε και ξαφνικά βρεθηκε με την πλάτη μπροστά μου στο έδαφος … ο Στάνκοβιτς έτρεξε προς το μέρος του… Το δεκάρικο ήταν μπροστά στα πόδια μου… τουδωσα μια κλωτσιά και το έστειλα μακρυά… ποτέ δεν ξέρεις τι μπορούσε να γίνει…

-Χαχαχαχαχαχαχα!

-Διπλα μου ακριβώς και στο πάτωμα καθόντουσαν οι παίκτες της θρυλικής Εθνικής Γιουγκοσλαβίας… ο Ντράζεν, ο Κούκοτς, ο Βρανκοβιτς… ολοι τους υποστηριζαν φανερά την Σοβιετική Ενωση…. δεν μας ειχαν συγχωρέσει τη διπλή ηττα…

-Και πώς δεν τους κράξανε;

-Σιγα μωρέ… ποιός τους έδινε σημασία… τα μάτια όλων ήταν καρφωμένα στο παρκε… στο παιγνίδι. Αυτο όμως που θυμάμαι εντονα είναι η αγωνία των πολιτικών να εχουν πλάνα.

-Δηλαδή…

-Κάποια στιγμή πήδηξε μεσα στον αγωνιστικό χώρο ο Κατσιφάρας. εγω δεν τον είδα… με πλησιασε απο πίσω και μου είπε (τον ηξερα από τα πολιτικά ρεπορτάζ)…. "Λιάκο αγόρι μου… πίσω σου είμαι… δεν θα με ξεχάσεις ε; " Βλέπεις στα ταϊμ άουτ και στο ημίχρονιο έπαιρνα πλάνα από τις κερκίδες…

-Μείνε ήσυχος Γιώργο… του είπα….

Μετα από λιγο νατονα πάλι…. "Μην ξεχάσεις και τον Κωστάκη!"

-Ποιον Κωστάκη;

Μουδειξε τον Λαλιώτη, που εκείνη την εποχή τα'χε ψιλο-σπάσει με την Κυβέρνηση και δεν ηταν στα πάνω του.

-Χαχαχαχαχαχα!

-Τι γελάς; Οποιον εδειχνε η καμερα εκεινη την εποχή στο Ειρήνης Και Φιλίας τον έκανε σταρ.

-Τίποτε άλλο;

-Χμ… Η τελευταια φαση του τελικού πριν την παραταση…

-Οι βολές του Ανδρίτσου;

-Οχι μωρέ… με τη λήξη στην ισοπαλία δλδ… ο Βάλτερς εβαλε ενα καλάθι… δεν μέτρησε….

-Επρεπε να μετρήσει;

-Δεν ξερω… δες το…

(Το είδα… δεν εβγάλα συμπέρασμα)…


Η αλήθεια είναι ότι μετα την υποδειξη του Τανιμανίδη είδα τατελευταια λεπτά του τελικού) με άλλο μάτι… Η γνωμη μου είναι ότι ο Ανδρίτσος (εκτός από τις κρίσιμες βολές) κρατησε την εθνική κοντα στο σκορ… πήρε και κρίσιμα ριμπάουντς και εβαλε καλάθια τη σωστη στιγμή… Το πιο αστείο είναι ότι αν δεν ειχε βγει με 5 φαουλ ο Γιαννακης… προφανώς δεν θα'μπαινε ο Ανδρίτσος … το ίδιο θα συνεβαινε και με τον Αργυρη Καμπούρη (που νομίζω ότι δε ακούμπησε τη μπλάλα μεχρις τις δυο βολές) αν δεν ειχε βγει ο Φασούλας….

Και ενα τελευταιο…10 δευτερολεπτα πριν τη ληξη του κανονικού αγωνα η μπάλα βρίσκεται στα χερια του Μεμου Ιωάννου που κάνει την τελευταια επίθεση… Ο Γκάλης είναι αμαρκαριστος λιγο μετα το κεντρο του γηπέδου…ζητα την μπάλα … ο Ιωάννου μαλλον δεν τον ακούει και πάει μόνος του … χάνει το καλάθι …και μετα ο Βάλτερς …μπλα…μπλα…

Τι σημασία έχουν όλα αυτά;

Καμμία.

http://www.sdna.gr/genikes-eidiseis/article/340575/eurobasket/87-me-allo-mati